BLAMAGE DORDRECHT'90
Op het veld, waar ooit DS'79 voor een fraai stukje Dordtse voetbalgeschiedenis zorgde, schreef de BVO Dordrecht'90 afgelopen zaterdag één van de zwartste bladzijden in de historie van het Dordtse betaald voetbal.
Debutant Cambuur Leeuwarden, niet bepaald een hoogvlieger in de hoogste nationale afdeling, rolde de verlamde brigade van trainer/coach Han Berger kinderlijk eenvoudig met 5-0 op.
De blamage is extra pijnlijk, omdat de door Theo de Jong getrainde en ook nog kansen missende Friezen tot voor het duel tegen de Dordtse staartclub op eigen bodem slechts vier goals geproduceerd hadden. In één klap werd de thuisproductie meer dan verdubbeld. Een verdrievoudiging heeft er zelfs ingezeten, mar de handen en voeten tekort komende Joop Hiele voorkwam met een serie voortreffelijke reddingen een afstraffing met dubbele cijfers.
Na de eerder door RKC uitgedeelde tik trof deze nieuwe opdoffer Dordrecht'90 als een dreunende mokerslag.
"Dit is het absolute dieptepunt", verzuchtte de dit seizoen reeds 26 spelers gebruikende Han Berger. Zo "Zo spelend zijn wij degradatiekandidaat nummer één en hebben wij niets te zoeken in de eredivisie", spaarde Berger, stellend een dergelijke afgang in zijn 18-jarige trainersloopbaan nog nooit te hebben meegemaakt, zijn falende manschappen niet.
"Het is toch typerend, dat een jongen als Pascal Langenhuijsen, die voor het eerst op eredivisieniveau speelt, nog goede acties maakt en gelijk één van onze opvallendste speler is".
Zijn maatje John de Bever was ook opvallend, maar dan in negatieve zin. De kennelijk aan hoogmoedswaanzin lijdende Brabander, inmiddels al meer publiciteit krijgend dan vele eredivisiespelers in hun hele carrière, deed voor rust voor zoete koek mee.

Balverlies
Waarschijnlijk was het ook in Friesland niet zijn weertje. Hij kon slechts op één opvallende daad betrapt worden: balverlies in kansrijke positie, hetgeen meteen aan de andere kant tot een Friese treffer leidde. Kortom, de te veel babbels hebbende De Bever is er nu achter dat scoren met de mond, in trainingspartijtjes en oefenpotjes tegen amateurs veel eenvoudiger is dan tegen door allemaal Pipo's getrainde eredivisieclubs.
Han Berger, de absentie van Jerry Simons, Gerrie Slagboom, Warry van Wattum, Robin Schmidt en Peter Barendse slechts terloops aanstippend, verloste de snoever uit Berlicum uit zijn lijden door hem tijdens de rust te vervangen.
"Als het beeld van de wedstrijd al zo is dat je met z'n elven van hard werken moet hebben, heb je niks aan De Bever. Dan speel je met z'n tienen", sprak Berger duidelijke taal.
Hoewel de weg nog lang is zal het tegen Cambuur van ieder greintje creativiteit gespeend Dordrecht'90 zich voorlopig louter op de nacompetitie moeten richten. Acterend zoals tegen Cambuur zal het voor de Krommedijkers nog een hele toer worden om tenminste één hele ploeg onder zich te houden.

Snel verteld
Het verhaal van de dramatische partij in de Friese hoofdstad is snel verteld. Ofschoon goed op de hoogte van de Friese speelwijze liet het aan alle kanten rammelende Dordrecht'90, waar Hans Kraay op de door hem begeerde positie als vrije verdediger speelde, zich keer op keer verrassen. Kraay corrigeerde zoveel mogelijk, maar omdat het voor zijn neus voortdurend een organisatorische chaos was en er veelvuldig verkeerd werd gedekt, waren de vele gaten niet te dichten. Bij Dordts balverlies, en dat gebeurde nogal eens, brak de thuisclub herhaaldelijk bliksemsnel uit. Balverlies van Wouden (middenveld), De Bever (in de frontlinie) voor rust en Kraay (middenveld) na rust werd meedogenloos door Cambuur afgestraft.
Hetgeen uiteraard niet alleen de verliezers van de bal aangerekend mag worden. De manier, waarop de loopsterke Friezen telkens het povere Dordtse middenveld overstaken, is immers veelzeggend. "Bij een corner van ons lag de bal tien seconden later bijna achter Hiele", schamperde Berger.

Hiele
Jack de Gier, Amerikaan Steve Trittschuh meerdere keren aftroevend, doelpuntte voor rust niet alleen twee keer, maar miste ook nog een paar prima mogelijkheden. De weinig benijdenswaardige doelman Joop Hiele moest ook Marcel Keizer een treffer toestaan.
In de laatste vijf minuten voor rust zag hij de spelers van Cambuur uit alle hoeken en gaten opduiken. De goalie doorstond de zware test met glans.
Jubilaris Fred Grim, de doelman die het record van de Amsterdamse Hagenaar Heini Otto (211 wedstrijden onafgebroken spelend in het betaald voetbal) overnam, moest in 45 minuten slechts één keer plat, en wel voor een inzet van lichtpuntje Pascal Langenhuijsen.
In deel twee speelde het reeds na 1-0 mentaal gebroken Dordrecht'90 achterin één tegen één. Hiele moest al meteen De Gier afremmen, waarna Trittschuh door de uitlopende Grim afgestopt werd. Michael Mols bracht de 5000 Friezen op de tribune met een snelle 4-0 in jubelstemming en voor Willie Boessen behoorde het duel in de 55e minuut tot het verleden. Hij stopte de doorgebroken Gustaaf Uhlenbeek net buiten het strafschopgebied onreglementair af en ontving van Ab Schuurmans de rode kaart.

Muur
Ex-Spartaan Ben Spork versloeg Hiele daarna met een door de muur van richting veranderde vrije trap.
Van een echte wedstrijd, waarin Hiele in de slotfase wederom enkele zeker schijnende treffers in de weg stond, was toen helemaal geen sprak meer. Het enige opvallende was de gele kaart, die de voor De Bever ingevallen Jimmy Simons kreeg.
Dit, terwijl de duidelijk, zij het licht, in het strafschopgebied aangetikte Simons terecht op een 'pingel' rekende. Een beslissing, waarmee arbiter Ab Schuurmans, wiens fluiten er na het afknippen van zijn lange haren niet beter op geworden is, zich evenals Dordrecht'90 blameerde.