Amateur Jaap van der Wiel was nog één van de gevaarlijkste Dordtenaren tegen Willem II. Maar Jan Formannoy was op zijn qui-vive, met Johan Huybregts en Marc Steyaert in de buurt.

WILLEM II ALS EEN DIEF IN DE NACHT
Roel Vos, DS' meest fanatieke supporter, kon het niet meer aanzien. Nog vóór Bep Thomas' laatste fluittonen wandelde de bejaarde Rotterdammer hoofdschuddend naar de uitgang, het vergeefse wanhoopoffensief latend voor wat het was. Die droefenis was illustratief voor de gemoedstoestand van DS'79. De hoofdverdachte in het proces aan de Krommedijk heette Wanny van Gils, die met nog acht minuten in het vooruitzicht, alle Dordtse illusies op een deling aan flarden knalde. Nul-één. Waarmee Willem II te royaal werd beloond voor z'n laffe, afwachtende houding. Ongerechtigheid dus. Maar dat was de Brabanders een zorg, gewend als ze zijn (acht punten uit vijf uitduels) aan dergelijke executies waarvan eerder Go Ahead Eagles, PSV en Excelsior voor eigen publiek het slachtoffer werden. De angst van Dorjee bleek gerechtvaardigd, één counter was beslissend. „Het is niet mijn stijl van voetballen, "excuseerde Willem II-trainer Jan Notermans zich naderhand. „Ik speel het liefst van het doel af, want aanvallen is nog altijd de beste verdediging. Maar ja, de spelers zijn gauw tevreden." Jan Notermans was het er roerend over eens, dat DS'79 tekort was gedaan, maar voegde er veelbetekend aan toe: „Eerlijk gezegd geloof ik dat DS te weinig kwaliteit in huis heeft. FC Utrecht heb ik nooit zó slecht zien spelen als vorige week tegen DS. Als DS ooit had kunnen winnen, was het dáár geweest. Ze verloren echter wél."

Hakim Braham breekt mooi door de verdediging van Willem II heen.

Niet doen
Z'n collega Hans Dorjee doorgaans het voorbeeld van optimisme, kwam inmiddels - na zeven nederlagen - tot dezelfde conclusie. „Ik heb ook niet voor niks zo lang gewacht met bijtekenen. M'n gevoel zei dat ik het niet moest doen, maar ik liet m'n hart spreken. Mijn verwachtingspatroon lag dan wel iets hoger; dat zit er niet in. Als we deze competitie als vierde van onderen kunnen eindigen, zeg ik dat we 't goed hebben gedaan." Met weemoed denkt de technisch leider terug aan de goaltjesdief Anne Evers en de onverzettelijkheid van Cor Lems... als de tuchtcommissie hem althans niet op de tribune hield. Want het huidige DS valt niet te vergelijken met afgelopen seizoen. Van de vijf aanwinsten blijken tot nog toe slechts Piet Wijnberg een redelijke versterking. Dat de voormalige Ajacied permanent lichamelijke ongemakken vertoont, tekent zowel z'n karakter als z'n fysieke toestand. Klasserijke Wim van der Steen komt alsmaar niet uit de verf, John Linford is van het toneel verdwenen, Geert Meijer is totaal onzichtbaar en de naam van Harry Melis prijkt al wekenlang niet meer op het wedstrijdformulier, al stond z'n positie tijdens de oefencampagne reeds ter discussie. Het zou irreëel zijn de schuld in de schoenen van de nieuwelingen te schuiven. Terry Lees - om een voorbeeld te nemen - is geen schim meer van die zelfverzekerde 'stofzuiger' van weleer, Gerrie Mühren acteert (nadat hij deze zomer een fulltime job als vertegenwoordiger accepteerde) minder overtuigend, Jacques den Bakker houdt zich met moeite staande. Edwin Gorter blijft een sluimerend talent en Hakim Braham en Peter Matena zijn hoogstens als pinchhitter inzetbaar. Dorjee had nooit kunnen bevroeden dat Jaap van der Wiel, een amateur notabene, nu al een vaste plek zou claimen... Bij gebrek aan beter. En het moet gezegd: de ex-ODS'er presenteert zich niet onverdienstelijk zonder hoogstandjes te realiseren.
De enige die zich probleemloos acclimatiseert in de eredivisie is doelman Jaap Bloem. Hem viel gisteren Willem II's winstgevende treffer niet te verwijten. In dit verband wees Dorjee de beschuldigende vinger naar Wim van der Steene die zich zonder slag of stoot in de luren liet leggen door de uitval van Patrick Cohen, wiens arbeid door Van Gils werd verzilverd. Het was zo ongeveer de eerste vrije doortocht van een Tilburger, maar dit terzijde.... „Onnodig puntverlies," oordeelde Hans Dorjee. Een (juiste) conclusie, die gebaseerd was op de mogelijkheden van Van der Steene, Meijer en Van der Wiel en het constante DS overwicht.
Dat Willem II niet bezweek was eigen (Dordtse) schuld: weinig stootkracht aan het front, geen overtuiging. Kortom, Willem II - DS'79 was van een zwak kaliber en verdiende dan ook eigenlijk geen winnaar. De tribuneklanten reageerden alleen (verontwaardigd) op de ingreep van Dorjee die - na de geblesseerde Gerrie Mühren te hebben vervangen door Cees Spaan - Gorter in plaats van de falende Braham uit het veld haalde ten faveure van Peter Matena. De trainer: „Edwin zat vast. Kwam niet langs z'n directe tegenstander. Maar goed, het had in feite niet uitgemaakt of ik nou Gorter of Braham had vervangen."
Vervolgt: „Ik moet toch de groep 'n béétje vertrouwen geven. Daarom heb ik vorige week gezegd: voorlopig spelen we in dezelfde opstelling. Ik dacht op een gegeven ogenblik dat het geloof terug was, maar toen viel ineens die goal..."
Een lichtpuntje was het heroptreden van Niels Overweg. De Tukker manifesteerde zich alsof hij niet weg was geweest.
„Knap als je drie (lees:vier) maanden geen wedstrijd hebt gespeeld," aldus Dorjee, die evenmin rede tot klagen had over de organisatie achterin en in de tweede lijn. Maar DS werd er geen cent wijzer van...