
Piet Wijnberg (links)
ontwikkelt zich in de verdediging van DS'79 tot een sterke pion. Naast
degelijk verdedigend werk schuwt hij de aanval allerminst. Carlo van
Tour is dit keer een kansloze partij. |
SOBERHEID LEIDT TOT DOEL
De wijze waarop DS'79 tegen Excelsior, in het
winderige Woudenstein, twee punten in de wacht sleepte liet iedereen koud.
Als een kostbaar kleinood koesterden de elf van Hans Dorjee de eerste overwinning
in de eredivisie: 0-1. In het kamp van Excelsior diepe treurnis, doch Hans
Dorjee, ruim één seizoen geleden nog d scepter zwaaiend op
Rotterdamse bodem, lachte breeduit. Hij had er alle reden toe, want Excelsior
was geklopt op eigen wapens, een te laffe houding vanaf het begin van het
duel met twee spitsen en vier middenvelders.
Soberheid
Het was de eerste keer dat de Dordtse eredivisionist niet met open ogen
in de val liep die trainer Jacobs voor DS had opgesteld. Soberheid sierde
het spel in de Dordtse verdediging, met Jaap Bloem voor de zoveelste maal
als onbetwiste uitblinker. DS heeft kennelijk de eerste wijze lessen van
de eredivisie goed geleerd. Geen laaiend offensief meer om het legioen
van de tegenstander warm te laten lopen, doch een rustig - en zoveel als
mogelijk was - beheerst spelletje. Excelsior weigerde voor eigen publiek
enig risico te nemen. DS deed het evenmin. Het timmerde echter nadrukkelijker
aan de weg dan de thuisclub als het eenmaal behoedzaam den aanval zocht.
Uit een ervan werd een juweel van een doelpunt geboren. Piet Wijnberg,
oerdegelijk op de rechtervededigingsflank kreeg een por in de rug en een
vrije trap mee. Van ongeveer veertig meter afstand joeg Edwin Gorter -
uitgroeiend tot de beste veldspeler, spijkerhard achter doelman Mathe
van Kelle: 0-1. Met Hakim Braham in de spits, omdat hij wel bereid is
afstoppend werk te verrichten, en Bert Bartelings voor Jacques den Bakker,
had Hans Dorjee noodgedwongen opnieuw een ingreep in zijn elftal moeten
doen.

Mathe van Kelle,
de doelman van Excelsior houdt stompend opruiming voor Hakim Braham,
die door een tegenstander naar de grond wordt gedrukt, iets kan ondernemen. |
Discipline
Hij bereikte er alles mee, want met name de groei in discipline was opmerkelijk.
Geen dolle rushes door het midden of aan de zijkant, maar alleen als de
zekerheid bestond dat de te verlaten positie door een ander zou worden
overgenomen. Door de afwachtende houding van Excelsior en het zeker niet
van aanvallende dadendrang popelende DS'79, was het geenszins verwonderlijk
dat de wedstrijd in de eerste helft niet tot een ware voetbalhappening
kon uitgroeien. Het inpassen van Frans Struis, na een langdurige blessure,
in de middenlinie van Excelsior, speelde de Rotterdamse formatie vooral
parten in de snelle opbouw van de aanvallen. Struis kwam door het sterke
afstoppen van Cees Spaan nauwelijks aan enige goede actie toe. Het opkomende
werk van Aad Leenheer werd door de conditionele inbreng en snelheid van
Bartelings tot nul gereduceerd, terwijl de gevaarlijkste opponenten, Carlo
van Tour en Ton Pattinama, door een straffe mandekking van al hun vrijheid
werden beroofd.
Betere handen
Het consequent uitvoeren van opdrachten leidde er toe dat Excelsior
regelmatig als een dolle achter de bal aanholde omdat het rondspelen van
de bal bij DS'79 in veel betere handen bleek te zijn. Het nam niet weg
dat in de nerveuze start Aad Leenheer na een dieptepass van Henk van Goozen,
Jaap Bloem op zijn kwaliteit testte. De harde kopbal aan de andere kant
van Peter Matena maakte Excelsior evenwel snel duidelijk dat het tegen
een wilskrachtig DS'79 niet onbestraft fouten kon maken. Voorzichtigheid
derhalve troef tot na ruim een kwartier in de tweede helft. Mede geholpen
door de aanwakkerende wind kreeg DS langzaam een overwicht. Hakim Braham
dreigde door te breken en werd grof neergelegd door Bijl. Na een rush
van Geert Meijer en een op maat gesneden voorzet, verloor Peter Matena
het beslissende kopduel. Er dreigde iets, mede omdat Ignace van Swieten
weigerde bij harde ingrepen afdoende te reageren. De vlam sloeg echter
pas goed in de pan op het moment dat Frans Struis plaats moest maken voor
Nico Jalink en John Linford de moegestreden Hakim Braham verving.

De strijd is gestreden.
Doelman Jaap Bloem, met de armen in de lucht, krijgt een waarderend
schouderklopje van Piet Wijnberg. Peter Matena omhelst Terry Lees,
terwijl Bert Bartelings een tegenstander de hand drukt. Zo ook Wim
van der Steene (links). |
Een raadsel
Wat Linford bezielde bij zijn entree was een raadsel. Greame Rutjes
stak met een lichte overtreding het vuurtje aan, waarop Linford uitermate
agressief reageerde. Juist op dat moment haalde Edwin Gorter vernietigend
uit voor het openingsdoelpunt en redde Jaap Bloem fabelachtig op een geweldig
schot van Eddy Ridderhof. De basis tussen de verdediging van Excelsior
en de tikken uitdelende Linford, voor een stevige rugbypotje was inmiddels
al gelegd. Met name Pattinama zocht Linford op voor duidelijk zichtbare
wraakacties. Een kwartier na zijn opkomst haalde Dorjee zijn wispelturige
spits weer naar de zijlijn. Het geïrriteerde Excelsior had het immers
vooral op de veel lichaamskracht gebruikende Engelsman voorzien. Voor
Greame Rutjes echter net te laat om een gele kaart te ontlopen op het
moment dat hij Linford in de heupzwaai nam.
Vastberaden
Met het verstrijken van de tijd wilde Excelsior ineens wel massaal in
de aanval. Het stuitte echter op een vastberaden DS'79, dat in Jaap Bloem
een man achter hand had om de meest moeilijke situaties te klaren. Zo
sloeg een veel te laat stormlopend Excelsior stuk op een wilskrachtig
DS'79 dat weigerde de kostbare winst uit handen te geven.
Na 46 minuten en 22 seconden in de tweede helft was het zover.
Scoreverloop
67-ste minuut Gorter 0-1. Toeschouwers: 4500. Scheidrechter: Van Swieten.
Excelsior: Van Kelle; Leenheer, Bijl, Rutjes, Van Tour; Pattinama, Struis
(Jalink), Pijpers (Snoei), Beukers; Ridderhof, Van Goozen.
DS'79: Bloem; Wijnberg, Mühren, Lees, Bartelings; Gorter, Van der
Steene, Spaan; Meijer, Braham (Linford) (Melis), Matena.
|