Juri Koolhof zet zich af op de rug van Piet Wijnberg. Dit hoogstandje zal PSV geen succes opleveren, geen reden tot teleurstelling overigens. DS'79 moest er in Eindhoven met 5-0 aan geloven.

PSV is in de eerste week van dit betaalde voetbalseizoen zes punten rijker geworden van ploegen uit de Rotterdamse regio. Excelsior moest er bij de première op Woudestein met 0-3 aan geloven. Sparta hield woensdagavond in Eindhoven via 0-1 bijna stand, maar DS'79 was zaterdag het meest willige slachtoffer en werd met 5-0 opgerold. Niet eens één goaltje tegen, je zou denken dat PSV nu al onder de directie van Jan Reker over een wonderteam beschikt. Dat moeten we nog maar eventjes vergeten. De oefenmeester zelve was tenminste zo verstandig in tegenstelling tot een paar weken geleden niet al te hoog van de toren te blazen. „De lijn komt er langzamerhand nu wel bij ons in, maar we zijn er nog niet. We hebben lekker gevoetbald, maar dat geldt ook voor DS'79. Ze hebben ons laten spelen. Aan dit compliment hebben ze niets, maar in andere wedstrijden moet er meer uit kunnen komen." Collega Hans Dorjee stond bij deze lofzang na de fikse nederlaag vanzelfsprekend niet te glunderen, maar evenmin vestigde hij een trieste indruk: „We waren niet naar Eindhoven gekomen om punten te pakken, die moeten we elders zien te halen. We hebben wel geprobeerd voetballend overeind te blijven." Dat laatste was volkomen waar, een egelstelling werd bepaald niet betrokken. Verstandig? De toekomst moet het bewijzen, maar voorlopig is Dorjee niet van zins de defensie tot het hoogste goed te verheffen: „Ik vertik het met één spits te spelen en met de rest van de ploeg voor het eigen hok te gaan hangen. Het is zo, dat we nog in de steigers staan en veel moeten leren." Dorjee kikkerde zich verder op met de stelling dat er in het begin een beetje meer in had gezeten. Het lijkt met het eindresultaat voor ogen een fantastische bewering, maar in die openingsfase waren er echt een paar mogelijkheden voor DS'79 gereserveerd. Te denken valt aan het verre schot van Geert Meijer, waaruit de bal via een toevallige aanraking door Willy v.d. Kerkhof een biljarteffect bereikte.Het werd nu een grillige carambole, die maar nét door Pim Doesburg kon worden achterhaald. Vóór of achter de lijn? Het laatste leek vanaf de tribunes bekeken waarschijnlijker dan het eerste. Scheidsrechter v.d. Laar besliste evenwel voor de gasten negatief, een gewaagde constatering want de man stond ongeveer in de middencirkel. Een lange doorbraak van Meijer bracht Edwin Gorter in een aantrekkelijke positie, maar diens schot vermocht Doesburg niet te verontrusten.

Jaap Bloem blijft hier nog meester van het terrein. Koolhof kan niets meer uitrichten.

Bedrijvig
Voor de meer kansrijke ogenblikken moest men toch ten andere zijde zijn. De opvallend bedrijvige Michel Valke knalde een keer voor langs en stond na een kwartier aan de basis van de openingstreffer. Jaap Bloem had een venijnige inzet van Jurry Koolhof de doorgang verijdeld, een klemvaste controle op het projectiel was echter ondoenlijk. En zo kon Valke de bal hoog over bijna de hele naar Hallvar Thoresen lepelen. De Noor kopte onbelemmerd in: 1-0. Kort daarop werd het zowaar bijna gelijk. Een centimeter lager en de bal zou uit een poging van Wim v.d. Steene onbereikbaar voor Doesburg zijn geweest. Nu stond de lat het evenwicht in de weg. PSV begreep dat er wat harder aan getrokken diende te worden en dat leidde tot een niet altijd even alert verweer van de Dordtse verdediging. Zelfs Gerrie Mühren raakte soms de kluts kwijt met als toppunt een onnodige handsbal op een voorzet van Thoresen. Jurrie Koolhof moest constateren dat Bloem tot het betere garnituur van het Nederlandse doelliedenbestand behoort, want het persoonlijke duel tussen schutter en keeper vanaf de stip werd met een geslaagde duik in het voordeel van laatstgenoemde beslist. Na een half uur diende Bloem toch weer te capituleren. Koolhof benutte een zee van vrijheid niet maar Thoresen wist wel raad met deze gapende opening: 2-0. Als wedstrijd had de ontmoeting nu niet veel meer om het lijf hoewel DS'79 er nog trachtte er het beste van te maken.

Ook hier blijft Bloem de PSV-schutter de baas. Koolhof krijgt de bal uit de strafschop niet langs de DS'79 doelman.

Dubbelspel
Kort voor de onderbreking meenden Mühren en Piet Wijnberg een dubbelspel op te kunnen voeren met wat wederzijds geschuif. Resoluut wegwerken was natuurlijk veel beter geweest. Nu kreeg Koolhof na deze misplaatste act de bal gemakkelijk in bezit. Voor Bloem was er geen houden aan: 3-0. Dorjee naderhand over het tegenvallende optreden van Mühren: „Hij moet nog wennen aan het hogere tempo in de eredivisie. Dat komt best in orde, daarvoor is Gerrie te veel prof." Met die comfortabele voorsprong was er voor PSV helemaal geen vuiltje meer aan de lucht waardoor Reker Doesburg, die wat last had van zijn rug, zonder angst kon inwisselen voor Hans Segers. De remplaçant verkeerde zelden in de problemen, de DS'79-afweer belandde op een steeds lager pitje. Tekenend voor de terugval was de terugspeelbal van Terry Lees over zeker dertig meter. Een verbouwereerde Bloem zag het leer maar net over zeilen. Dorjee haalde v.d. Steene, die van de laatste training een enkelblessure had overgehouden, naar de kant voor Hakim Braham maar ook de grillige invaller was niet bij machte meer vaart in de Dordtse activiteiten te brengen. PSV kon doen en laten wat het wilde, bijvoorbeeld halverwege die door het groeiende krachtsverschil weinig spectaculaire tweede helft. Landsbergen mocht ongehinderd een voorzet van Valke verlengen, voor Koolhof was het toen een koud kunstje om koppend voor 4-0 te tekenen. En tien minuten voor tijd kostte het Ernie Brandts - net ingevallen voor Landsbergen - weinig moeite nummer vijf achter Bloem te deponeren. In beide gevallen betrof het directe tegenstanders van John Linford, de DS'79-centrumspits, maar die was bij de twee doelpunten in geen velden of wegen te bekennen. En dat had Dorjee ondanks diens streven naar aanvallend voetbal toch wel gestoord. Inderdaad, DS'79 moet nog heel wat leren....