België
Klasse verloochent zich niet. In 1978 voor het wereldkampioenschap in Argentinië zat De Bree bij de selectie voor het Nederlands elftal. Voor de reis naar Zuid-Amerika viel hij af. Maar hij verdiende zijn sporen in België waar hij na zijn periode bij NEC voor Anderlecht, RWDM, Winterslag en Beerschot speelde. De Bree die al een streep onder zijn carrière had gezet en zes maanden lang geen bal had aangeraakt - „alleen Boogaerds kreeg me zo gek, voor een ander had ik het nooit gedaan" - liet zich dus overhalen en toonde zich tot nog toen een betrouwbare sluitpost.
„Die tegengoal van NEC was in elk geval een miezerd. Ik kon er niets aan doen." DS trad dus in het veld zonder Bloem maar ook zonder Gerrie Mühren - „ik heb bij een zaalvoetbaltoernooi op Texel waarvoor ik overigens toestemming van DS had gekregen, mijn kniebanden geblesseerd" - en Piet Wijnberg, die van zijn schorsing voor vier duels de laatste wedstrijd uitzat.
DS en NEC legden in het begin weinig tempo in het spel. De gedwongen rust tijdens de winterstop had beide ploegen wat dit betreft weinig goed gedaan. Het ritme ontbrak en aan de zuiverheid van de verzonden passes mankeerde nog al wat. NEC had daarmee nog de grootste moeite. Het zag zich al na zeven minuten op achterstand geplaatst en leverde pas na een kwartier het eerste echte schot op het doel af dat vallend door De Bree werd gestopt.
De eerstvolgende actie van NEC die de moeite waard was kwam twintig minuten later, toen voorstopper Sije Visser met de bal aan de voet een vrij veld voor zich had, oprukte en een daverend schot losliet dat bekwaam door de uit zijn doel komende De Bree werd gestuit. Diezelfde Visser had de Dordtse centrumspits Hakim Braham geheel in zijn zak. DS-trainer Hans Dorjee: „Visser verdedigde prima. Braham had weinig tegen hem in te brengen."
De Nijmeegse eerstedivisieclub, die nog voor rust de score in evenwicht bracht, zorgde vijf minuten voor het einde van de eerste helft voor enige sensatie. Bij een vrije schop voor DS stond de Nijmeegse "muur" niet op de vereiste afstand. Scheidsrechter Blankenstein sommeerde dat de "muur" meer naar achteren moest terwijl Niels Overweg aan kwam lopen en met grote stappen de juiste afstand afmat. Echter, Gorter wenste niet langer te wachten en knalde de bal achter doelman Wim van Cuyck in het net. "Doelpunt", besliste Blankenstein, die nog niet had gefloten, in eerste instantie. Hij kreeg heel NEC op zijn dak waarna de arbiter de treffer annuleerde...
Dat wekte irritatie en het spel werd vaak te hard. Dorjee besloot na rust tot een paar wissels. Geert Meijer die op links niet voldeed ofschoon hij gedurende de winterstop stevig had doorgetraind en van zijn trainer een nieuwe kans had gekregen, werd na een kwartier vervangen door Jaap van de Wiel. En na een half uur werd Cor Lems eruit gehaald en verscheen Peter Matena binnen de lijnen voor wie Braham naar het middenveld verdween. Hierdoor kreeg vleugelverdediger Jacques den Bakker meer ruimte om op te komen hetgeen hij een paar keer voortreffelijk deed. Er ontstonden een paar pracht kansen die DS evenwel verzuimde te verzilveren.