Peter Matena straft een blunder van Fortuna-doelman Nico Hanssen af en brengt DS'79 op 2-0. Achter de schutter Harry Melis, rechts Fortuna's Jaap van de Berg.

DS'79 HEEFT SMAAK TE PAKKEN
Natuurlijk, de 2-0 zege van DS'79 in de thuiswedstrijd tegen Fortuna S werd in het Dordtse kamp na afloop met intense vreugde geregistreerd, maar de grootste voldoening gaf toch de constatering dat eindelijk de plaats onder de degradatiestreep (dankzij een beter doelsaldo) gedag kon worden gezegd. Of het een definitief vaarwel zal worden? Trainer Hans Dorjee was wel zo verstandig hiervoor geen garantiebewijs te verstrekken. Hij wenste niet verder te gaan dan: „Uit de eerste tien wedstrijden haalden we slechts drie punten en nu pakken we er zes uit de drie laatste duels. Die kunnen ze ons in ieder geval niet meer afpakken. Het bewijst ook dat we op de goede weg zijn. Ten opzichte van het competitiebegin zijn de meeste spelers er op vooruitgegaan. En dat is voor mij het belangrijkste winstpunt. We zullen het nog heel moeilijk krijgen, maar kansloos zijn we niet meer." De o zo nuttige overwinning was vanzelfsprekend voor een deel aan eigen verdiensten te danken, maar niet vergeten mag worden dat de tegenstand van de Limburgers op een bijzonder laag pitje vertoefde. Een vertwijfelde oefenmeester Frans Körver naderhand: „Het was niet om aan te zien. Het stond ver onder eredivisie niveau."

Aanvaardbaar
Wat zijn eigen ploeg betreft had Körver geen ongelijk - de nederlaag betekende trouwens een duik onder de lijn tussen goed en kwaad - DS'79 liet van tijd tot tijd voetbal van een aanvaardbaar niveau zien. Gedacht moet bijvoorbeeld worden aan de eerste tien minuten. De thuisploeg begon onmiddellijk verwoed te jagen en daarvan hadden de gasten niet terug. De fouten in de defensie stapelden zich tot aanzienlijke hoogte op en daarom wekte het geen enkele verbazing dat het al na vijf minuten raak was. Een voorzet van de rappe Harry Melis veroorzaakte zoveel kortsluiting bij Jo Bux dat Hakim Braham de bal voor het inschuiven had, hetgeen hij ook deed, 1-0. DS'79 bleek niet bij machte te zijn dit voorbeeldige optreden te handhaven. Langzaam maar zeker werden de Dordtenaren teruggedrongen met bijna 'fatale' gevolgen. Uit een hoge voorzet van Tini Ruys had Arthur Hoyer voor het inkoppen. Hoe de Dordtse doelman Jaap Bloem er toch nog in slaagde het projectiel te achterhalen was een kunststukje van de eerste orde. Het bracht bij DS'79 het vertrouwen min of meer terug, hoewel de zaken niet meer zo konden worden gedicteerd als voorheen. Toch waren ook in die fase de beste mogelijkheden voor de ontvangende ploeg. Zo had Fortuna-doelman Nico Hanssen de grootste problemen met een listig schot van Braham, die kort voor de pauze de aandacht op zich vestigde door een volkomen vrije bal van zeker veertig meter op Bloem terug te spelen. Dat haalde hem de woede van Dorjee op het lijf, maar de vertrager gaf zijn trainer met een polsgebaar te kennen hiermee alle risico's op een doelpunt van de bezoekers op de valreep van de eerste helft te willen vermijden.
Niet bepaald een tactiek om werkelijk succes te kunnen bereiken en dat werd het hele team tijdens de onderbreking ook ingepeperd. Die imitatie van een angsthaas diende volgens Dorjee de uit den boze te zijn. De toespraak leek aanvankelijk weinig effect te sorteren. Fortuna mocht vier hoekschoppen op rij nemen, zo weinig doordacht was in die periode de Dordtse afweer. Schade werd evenwel niet aangericht omdat de Limburgers op die defensieve vergissingen bijzonder klungelig reageerden. Normaliter gaan zulke ballen er in." Het waren de enige Fortunadaden in die slotfase van betekenis. DS'79 toonde met enige leuke aanvallen dat de overwinning bij de terechte formatie belandde, een équipe overigens waarin Geert Meijer het veld had moeten ruimen voor Edwin Gorter, die een aanvaardbare rol op het middenveld vertolkte. Dorjee: „Hij is nu voldoende gemotiveerd voor een hele wedstrijd." Wellicht geldt het voortaan voor de hele ploeg. Ook Huub Smeets, die de in de kleedkamer achtergebleven Wim Koevermans verving, stond in die chaos vreemd te schutteren. De vroegere DS'79-spits lag volkomen aan de ketting bij Niels Overweg, waardoor die storm in een glas water snel overwaaide. Melis buitte zijn grote snelheid uit door een sprint over de hele en had nog voldoende adem en inzicht over om Peter Matena op maat te bedienen. De Dordtse spits maaide evenwel onbeholpen over de bal heen. Goed tien minuten na de hervatting kon DS'79 in feite niets meer gebeuren. Gerrie Mühren, die tot genoegen van Dorjee ditmaal zijn gebruikelijke tierelantijnen achterwege liet, zond de bal met een verre trap in de richting van het Limburgse doel. De uitlopende Hanssen zorgde voor de blunder van het jaar door de gemakkelijk prooi toch nog te laten glippen. Voor Matena was het toen een koud kunstje 2-0 in de boek te schrijven.

Jammerlijk
De Fortuna-keeper was door die jammerlijke vergissing zo van de wijs gebracht dat hij de meest vreemde capriolen vertoonde. Maar DS'79 kon van dit mistasten aan de lopende ban niet meer profiteren en dat gaf Fortuna zowaar de moed er een slotoffensief(je) uit te persen. Anne Evers, die in het vorige seizoen zo'n gewichtige bijdrage leverde aan de Dordtse overgang naar de hoogste afdeling, was er uiteraard in zijn nieuwe rol van Limburgse aanvoerder op gebrand zich op de vertrouwde grond van weleer te doen gelden.
Hij was tweemaal kort achter elkaar dicht bij succes. De eerste keer sprong een kanjer van zijn voet via de onderkant van de lat via een vreemde curve weer in de piste, de tweede poging werd gepareerd door Jacques den Bakker als assistent van de reeds verslagen Bloem. Evers naderhand: „Ik ben voor deze wedstrijd toch te gespannen geweest".