Feyenoords tweede doelpunt. Johan Cruijff stuurt de bal met de buitenkant van zijn rechtervoet buiten bereik van DS-doelman Dick van der Starre naar de rechterbenedenhoek.

RODE LOPER LIGT KLAAR
Nog even en de rode loper kan voor Feyenoord worden uitgelegd. Na de 0-0 tegen Sparta en de 0-3 zege op het gedegradeerde DS'79 hoeft niemand er meer aan te twijfelen dat de titel dit seizoen in de Kuip terecht komt. De onbeslist in de derby was weliswaar een kleine tegenvaller, maar Ajax was zo vriendelijk om PSV te verslaan en vervolgens een punt in te leveren bij Roda JC. „Onze positie is nu zo gunstig", aldus aanvoerder Ben Wijnstekers, „dat we in de nog resterende drie wedstrijden moeten spelen met de overtuiging van een kampioen." Die overtuiging was in de Paasdubbel nog ver te zoeken. Het is overdreven om te beweren dat het competitieslot voor Feyenoord een lijdensweg is, maar een triomftocht is het evenmin. Verscheidene spelers zijn aan het eind van hun Latijn en moeten verschrikkelijk afzien om juichend de finish te halen. Dat geldt met name voor Johan Cruyff, die al het hele seizoen op de toppen van zijn kunnen speelt en zich iedere keer weer verschrikkelijk moet oppeppen om het laatste restje energie uit zijn lichaam te persen. Cruyff wordt het er de laatste wedstrijden niet gemakkelijker op gemaakt. De coaches van de tegenstander zijn het kennelijk eens geworden over de wijze, waarop ze Cruyff en Feyenoord moeten bestrijden. Excelsior, Sparta en DS'79, ze pasten alledrie dezelfde tactiek toe. Peter Pijper, Louis van Gaal en René Notten, ze kregen stuk voor stuk van hun trainer de opdracht mee om Cruyff voor zich te houden, niet toe te happen en te voorkomen dat hij tempo zou maken. „Het spel van Feyenoord is heel gemakkelijk te ontregelen", legde Hans Dorjee gistermiddag uit. „Je moet voorkomen dat de vleugelbacks opkomen en je moet bij Cruyff het tempo uit de wedstrijd halen. Zet je een agressieve tegenstander bij Cruyff neer, dan ga je gegarandeerd de boot in. Dan speelt Cruyff hem onherroepelijk een paar keer uit en gaat het tempo omhoog. De eerste voorwaarde is dat je Cruyff voor je houdt. René Notten heeft dat uitstekend gedaan. Tot ongeveer een kwartier na rust. Toen was hij leeggespeeld. Daarna heeft Cruyff nog even z'n marktwaarde omhooggedreven." Cruyff produceerde gistermiddag aan de Krommedijk twee treffers. Dat heeft hij nog maar een keer eerder gepresteerd in zijn Feyenoord-periode in de thuiswedstrijd tegen Excelsior.

Ben Wijnstekers maakte in Dordrecht met zijn hoofd uit een voorzet van Johan Cruyff Feyenoords eerste doelpunt en legde daarmee de basis voor de 3-0 zege, die de stadionclub dichter bij de titel bracht.

Havik
Cruyff schoot als een havik toe, toen invaller-doelman Dick van der Starre - Jaap Bloem had zaterdag een rib gekneusd - de bal in de 58e minuut naar Terry Lees rolde. Van der Starre had dat beter niet kunnen doen, want op het droge en hobbelige veld was het voor iedere speler een heidens karwei om de bal onder controle te krijgen. Cruyff tikte de bal uit de voeten van Lees naar Hoekstra, kreeg hem meteen terug en scoorde met de buitenkant van de rechterschoen in de verste hoek. Zeven minuten later had Cruyff weer succes, ditmaal na een combinatie met Ruud Gullit, die zaterdag in een botsing met Bas van Noortwijk een gekneusde voorvoet had opgelopen en ditmaal geconfronteerd werd met een bijzonder fanatieke tegenstander: de donkere Bert Bartelings. Cruyff passeerde eerst nog Van der Starre en scoorde toen beheerst 0-3. René Notten zag het toen allang niet meer zitten en het was begrijpelijk dat Dorjee hem en Dennis van der Gijp in de 69e minuut inruilde voor Melis en Van der Wiel. Kort darna haalde Thijs Libregts op zijn beurt Cruyff en Gullit naar de kant en toen was de lol er helemaal af. Voorzover er tenminste sprake was van lol, want DS - Feyenoord was een afschuwelijk slechte wedstrijd. Dat kwam voor een belangrijk deel door het erbarmelijke veld. De Feyenoorders hebben zich de laatste weken enkele keren beklaagd over de slechte kwaliteit van de grasmat in de Kuip, maar het veld aan de Krommedijk is nog een graadje slechter. Met de kwaliteit van het Nederlandse voetbal, lijkt ook de kwaliteit van de Nederlandse terreinknechten achteruit gehold. Jaap Barendregt (Feyenoord) en Piet Weijling (Excelsior) - om er maar twee te noemen ware vroeger echte grastovenaars. Ze koesterden de sprieten als juwelen. De terreinknechten van tegenwoordig lijken al tevreden als ze een paar keer per week het veld hebben gemaaid en gerold. Sproeien is er niet meer bij. Voetbal is een zomersport, hoorden we Eddy Poelman, zaterdagavond op de buis zeggen. Ja, ja, voor het publiek, maar de spelers zelf hebben liever een natte, zachte mat onder de voeten dan een stel bulten en korsten, waarop de bal de gekste capriolen kan maken.

Warrig
DS - Feyenoord werd bovendien ontsierd door de warrige leiding van scheidsrechter Chris Verhoef. Het is onbegonnen werk om in kort bestek alle verkeerde beslissingen van de Briellenaar op een rij te zetten. We kunnen beter volstaan met de constatering, dat we hem op slechts enkele juiste beslissingen hebben kunnen betrappen. Het enige wat hem nagegeven dient te worden is dat hij zijn fouten over beide partijen verdeelde en dat hij niet kinderachtig was bij het incasseren van kritiek en beledigingen. Anders waren er zeker een paar Dordtenaren (o.a. Overweg) met rood naar de kleedkamer verdwenen. Een ongelukkige handsbal van Bartelings - hij beroerde bij een val even en onopzettelijk met zijn hand het leder - leidde in de 27e minuut tot de openingstreffer van Feyenoord. Cruyff plaatste de bal uit de vrije schop met een curve in de doelmond, waar Ben Wijnstekers toeschoot om met het hoofd zijn tweede seizoen treffer te produceren. De voorsprong had wel een kalmerend effect op de gemoedstoestand van Feyenoord, maar de stadionploeg kwam ook daarna zelden tot vloeiend aanvalsspel. Gullit had heel wat te stellen met gifkikker Bartelings. Hoekstra werd goed afgestopt door Spaan en Peter Houtman verloor bijna alle kopduels met Niels Overweg, zowel voor het doel van Van der Starre als dat van Hiele, die overigens nooit op de proef werd gesteld.

Allure
Het spel van Feyenoord kreeg pas enige allure, toen Cruyff zich ontdeed van Notten en met twee doelpunten Feyenoord in veilige haven bracht. Na het vertrek van Cruyff en Gullit schoot Houtman nog tegen de paal. De enige die daar na afloop over treurde was Thijs Libregts. „Ik had die bal er graag in zien vliegen. Dat zou goed geweest zijn voor het doelsaldo. Je weet maar nooit." Kom nou Thijs! Nog vier punten en Vak S neemt je op de schouders.