DS ZET VOLENDAM AAN DE DIJK
„Allemachtig wat valt dit tegen". Dat
weinig verheffende begin sierde zondagmiddag het programmaboekje van DS'79
vóór het cruciale treffen om de broodnodige punten tegen Volendam.
De voltreffer was voor tweeërlei uitleg vatbaar. Allereerst viel de
competitiestart ronduit belabberd te noemen met drie schamele punten uit
tien duels. DS slaagde er tot nu toe bovendien met de regelmaat van de klok
in om een voorsprong van 1-0 uit handen te geven en dergelijke foutjes zijn
op het hoogste voetbalschouwtoneel nou eenmaal dodelijk.
Vierpuntenduel
Na de met 2-0 gewonnen partij tegen Volendam staan de gezichten in Dordrecht
sinds gisteren weer wat vrolijker. De competitietopper van het vorig seizoen
uit de eerstendivisie ging op deze 23ste oktober 1984 de annalen in als
een vierpuntenduel van de bovenste plank, zij het natuurlijk wel met betrekking
tot de onderste regionen van de eredivisie. En vooral dat laatste was
goed doorzien door de technische leiding van de Dordtenaren. „In
dit soort duels kiezen voor de routine dus en hameren op een niet aflatende
en vooral goed gecoördineerde aanvalsdrift." Een groot gedeelte
van het betoog van Hans Dorjee was daarmee wel samengevat. Van der Wiel
en Van der Gijp, twee talentvolle aanvallende youngsters bijvoorbeeld
in de voorbije weken, mochten contra Volendam keurig plaatsnemen op de
bank. Het leidde niet tot onvrede omdat DS een passend antwoord had.
Kansen
Het klikte af en toe zelfs wonderwel in de Dordtse gelederen waar de routine
in de personen van Niels Overweg, Gerrie Mühren, Piet Wijnberg en
Terry Lees om er maar 'ns een paar te noemen natuurlijk borg zou moeten
staan voor veel beter presteren dan tot nu toe het geval was. DS startte
zondag voor zo'n 3000 fans niet alleen spectaculair: het bleek ook volharden
in puur aanvallend voetbal en hield de tegenstander 90 minuten lang in
de klemmende houdgreep. „Het had wel 12-0 kunnen worden", werd
er na afloop in het Dordtse kamp geroepen, zij het dat dat weer al te
overdreven was. DS'79 viel aan, onstuimig zelfs en voor 90 procent ook
naar behoren, maar het schroomde niet op het allesbeslissende moment toch
de mooiste kansen om zeep te helpen. Matena (kopbal) en Braham (ook al
koppend) tekenden voor de thee voor 2-0, maar bijvoorbeeld Harry Melis
verzuimde in het eerste kwartier al vier dotten van kansen simpel te benutten...
En dan Volendam.... Cor van der Hart en heel zijn toch al gekortwiekte
selectie (de angel Helling hoopt er binnenkort weer in terug te keren)
leken te berusten in de realiteit. Geen greintje van inspiratie van achter
tot vóór, geen koerscorrecties na rust, kortom helemaal
niets deden de Dijkbewoners aan de Dordtse Krommedijk. Frans Hoek hield
als enige het hoofd nog boven water en voorkwam een reeks van zekere treffers.
„Thuis kunnen we veel. uit ontbreekt het aan een bepaalde instelling",
riep de uitblinker zondag veelbetekenend.
|