Gehinderd door de Bosschenaar Aichorn waagt Hakim Braham namens DS'79 een schot op doel. Debutant Van der Wiel hoopt er het beste van.

DS'79 KOMT KWALITEIT TEKORT
Wekenlang durfde Hans Dorjee het onderwerp niet aan te snijden tijdens het gebruikelijke praatje achteraf om het moreel niet te ondermijnen. Maar gistermiddag na de regelrechte afgang tegen medepromovendus FC Den Bosch moest zelfs de technisch baas van DS'79 het toegeven. „Zoals ik het nu zie, komen we kwaliteit tekort. Als je dat niet compenseert met 'n beetje inzet, wordt het vreselijk moeilijk." Dorjee was zichtbaar ontgoocheld. Waar hij voorheen nog kwam aandragen met verzachtende omstandigheden, daar bleef hij ditmaal het antwoord schuldig. Van het resultaat (1-3) viel dan ook niets af te dingen. „Deze uitslag is niet eens overdreven, wél een tikkeltje geflatteerd," stelde z'n collega Hans Verèl nuchter vast, „wordt het vijf, zes-één heeft DS niets te zeggen. De meest elementaire facetten van het spel gaan bij ons fout," schudde Dorjee ontmoedigd het hoofd, "ik wijs de spelers er telkens op maar ik kan niet blijven praten..." En eerlijk: „Ja, wij hebben aan kwaliteit ingeboet. De jongens die erbij zijn gekomen, blijken nog geen versterking. Als je met vier man al moeite hebt om twee spitsen af te stoppen! Maar dan vijftig procent loopt tegen zichzelf te voetballen."

De machteloosheid van DS'79 in beeld, de kansen waren afgelopen zondag voor FC Den Bosch.

Uitgebuit
De oorzaak van het falen zou men een complex van factoren kunnen noemen. Om te beginnen heeft DS'79 meer moeite dan verwacht met de acclimatisering in het nieuwe milieu, waarin de acties van een hoger niveau zijn én een vlottere uitvoering vereisen- „In de eerste divisie kun je ongestraft foutjes maken, nu worden ze meteen uitgebuit" heeft Dorjee al ontdekt. Des te triester voor DS was dat gisteren de boosdoener Den Bosch heette, dat identieke aanpassingsproblemen kent en vorige jaargang door de Dordtse équipe nog op twee nederlagen werd getrakteerd. De tijden zijn veranderd, al acteerde DS tijdens de prille fase verdienstelijk. En evenals tegen G.A. Eagles, Roda JC en Sparta tekende het voor de openingstreffer, die Edwin Gorter (na vrije trap van Mühren) van een afstand voor z'n rekening nam. Dorjee: „Je zou dan eigenlijk vleugels moeten krijgen maar ineens gaat het mis." Binnen zes minuten waren de rollen finaal omgedraaid. Oké, tijdens de opruiming ging er veel fout - een mislukte pass van Mühren op Gorter, om een voorbeeld te noemen - maar de basis van de twee Brabantse feestjes legde verdediger Gerard Aichorn die dankbaar profiteerde van de ruimte die hem aan de linkerkant werd geboden door zowel Edwin Gorter als Bert Bartelings (Dorjee over hem: „Bert wil ik wel, ik denk toch dat ik met hem te hoog heb gegrepen"), waardoor Roger Schouwenaar en Wim van der Horst (kopbal) zich mochten laten huldigen
. Vanaf dat ogenblik dicteerde FC Den Bosch de feitelijke eenzijdige confrontatie, DS'79 mocht zich gelukkig prijzen dat de averij verder beperkt bleef tot (slechts) een derde goal van Rob Lindhout, diep in de tweede helft. Want DS'79 stapelde de ene op de andere blunder zonder dat het zich nog één mogelijkheid wist te verschaffen. Met name Terry Lees, nu weer als laatste man gestationeerd, wekte het hoongelach op van het publiek (3500) door vrijwel alle ballen meteen in vijandelijke voeten te deponeren.
Het moet gezegd, de Brit was niet de enige die tevergeefs naar vervanging solliciteerde. Sterker, met uitzondering van Jaap Bloem acteerden alle Dordtenaren op amateurniveau. Ook Gerrie Mühren die in het middenrif vergeefs poogde de acties te coördineren. Die taak was eigenlijk bestemd voor Wim van der Steene maar de Rotterdammer werd uitgerekend nu - met in het vooruitzicht de prestigeslag met z'n voormalige Bossche collega's - naar de bank verwezen. „Dat komt misschien wel hard aan bij die jonge maar in het betaalde voetbal kennen we nou eenmaal geen sentimenten," weet Dorjee, „zes, zeven wedstrijden heeft hij niks gepresteerd. Dan kun je hem niet blijven handhaven. Hij heeft krediet genoeg gehad."
Een andere aanwinst, John Linford, lijkt het eveneens te hebben verbruid bij z'n trainer. Halverwege werd hij gewisseld voor Hakim Braham aan wie overigens de strijd volledig voorbij ging. Toegegeven, die lange Engelse huurling wekt dan wel met z'n wegwerpbewegingen irritatie op van z'n ploeggenoten en heet nog steeds geen kaas gegeten van storen (welke Engelse aanvaller wel?), Linford was in elk geval strijdbaarder dan menige andere Dordtenaar - Geert Meijer bijvoorbeeld - en pakt (met Gorter, dat wel) tenminste zo nu en dan nog een doelpuntje mee. Dorjee: „Ach, na rust zou ik weinig aan Linford hebben gehad. Tegen de wind in wordt de bal laag gehouden, dan komt-ie er met z'n lengte toch niet aan te pas."
Een positieve beoordeling had de oefenmeester wel over debutant Jaap van der Wiel, de ex-ODS'er. De amateur (bijna 26) kwam voor de pauze totaal niet in het stuk voor, maar toonde later heel incidenteel z'n kwaliteiten. Een gebrek aan inzet kon hem sowieso niet worden verweten. „Hij krijgt een nieuwe kans," aldus Dorjee, „wat heeft het voor zin hem maar één keer op te stellen."
DS'79 prolongeert dus de experimentele periode. „Nee, ik zet het mes heus niet in 't elftal. Melis, Van der Steene en Braham heb ik al gepasseerd. Braham zegt: Ik krijg geen vertrouwen van de trainer. Nou ja, laat-ie zich dan maar bewijzen! Heeft-ie dat vandaag gedaan? En je moet ook voorzichtig zijn om de jeugd (Kulsdom, Van der Gijp, Vlot) in te zetten." DS'79 wacht nog een moeilijke periode, dat staat vast....