De rode kaart voor Cor Lems riep vooral bij doelman Jaap Bloem enorme emoties op. Hans Dorjee en een van de grensrechters moeten hem uit de buurt van scheidsrechter Van Laar.

Kritische
Onder de kritische ogen van Bobby Ferguson, de manager van de Engelse eerstedivisieclub Ipswich Town, pleegde Roel Smand driemaal een aanslag op de benen van Cor Lems. Bij de derde poging gleed Smand onderuit. Lems sprong over hem heen doch toucheerde daarbij de borstkast van zijn tegenstander. Scheidsrechter Van der Laar had, als hij meteen bij de eerste overtreding had ingegrepen, kunnen voorkomen wat hij nu wel moest doen. Hij toverde rood voor de ogen van Lems, die mocht vertrekken. Het legioen, dat nog een keer de feestklok had willen luiden, doch daar tijdens de wedstrijd de kans niet voor kreeg, raakte buiten zijn zinnen. Mikpunt scheidsrechter Van der Laar, die al in een eerder stadium veel te lankmoedig was opgetreden bij handtastelijkheden tussen Lems en Romijn, waarbij Romijn de Dordtse kant-half ongestraft met de handen mocht bewerken en Lems daarop zijn gram haalde. Smeekbeden om zijn beslissing - de enige juiste - wat terug te draaien, mislukten. Cor Lems, de enige Dordtse speler die in de eerste helft met zijn spel echt positief uit de bus kwam, moest naar de kleedkamer. Daar mompelde een geschokt voor zich uitkijkende Cor Lems: „Dit begrijp ik niet. Natuurlijk raakte ik die vent, maar zeker niet expres. Ik moest die aanslag ontwijken en raakte uit balans".

Cor Lems (links), achtervolgd door Romijn, drukte een voor DS'79 negatief stempel op de wedstrijd.

Ellende
„Het is altijd hetzelfde liedje. Ze moeten me gewoon hebben. Ik begrijp het niet. Het kan niet mogelijk zijn." Cor Lems, alleen met zijn ellende in de kleedkamer waar bossen bloemen met hangende kopjes het beeld nog aangrijpender maakten, wordt op korte termijn geconfronteerd met de consequenties. DS'79 ook, want Ipswich had al een aanlokkelijk bod op de kleine talentvolle middenvelder uitgebracht. De Britse belangstelling voor hem zal zeker zijn bekoeld, al verzekerde Gerard Bouwer: „Als Lems wordt gestraft, neemt hij die straf niet mee." Mocht Ipswich van een transfer af zien, dan zit DS'79 opgescheept met een speler die minimaal mag rekenen op een uitsluiting van vijf à zes wedstrijden. Geen prettig vooruitzicht met een entree in de eredivisie. De transfer van Lems had het voor DS mogelijk gemaakt om de aanval te versterken. Hoe broodnodig dat wel is, kwam in het duel met Vitesse schrijnend aan het licht. Edwin Gorter, Hakim Braham en Rob van Hemert genoten kennelijk nog na van het promotiefeest, want ze bakten er alle drie niets van.

Laatste kans
Voor Rob van Hemert lag zaterdag de laatste kans om een contract af te dwingen. De wijze waarop hij een handvol kansen liet liggen zal beslist niet inspirerend op het bestuur en trainer hebben gewerkt om van gedachten te veranderen. De wijze waarop Edwin Gorter het seizoen beëindigde was al evenmin inspirerend, want ook hij smeet achteloos een aantal fraaie kansen overboord. Een logische gevolgstrekking, na een zo slopen seizoen, is natuurlijk dat de spelers snakten naar rust. De 'ballon' bleek echter zo leeg te zijn dat, op een enkele uitzondering na, de prestatie van zaterdag naar de orde van slecht moet worden verwezen. Het zat er in feite bij de aanvang van de wedstrijd al in. DS miste inspirator Gerrie Mühren, aan de kant door een achillespeesblessure, verschrikkelijk. Ondanks het gegeven dat Ab van Oorschot zeker niet slecht acteerde, was de absentie van Ad van der Linden (spierblessure) niet bevorderlijk voor de homogeniteit.

Evers bracht uit een strafschop de 2-2 op het scorebord.

Slordig
De aanval zonder Peter Matena en het duidelijk gebrek aan werklust, bij twee elftallen, was niet bepaald bevorderlijk om het legioen in een opperste juichstemming te brengen. In de slotfase kwam daar nog bij dat DS'79 door het uitvallen van Jacques den Bakker en Cees Spaan, een tijd met tien man en na het wegzenden van Lems zelfs vijf minuten met negen spelers verder moest. Met twee amateur-spelers op de bank, waarvoor 3500 gulden aan de amateurclub moest worden betaald als zij waren ingezet, was een slordige fout gemaakt. Al met al begon de wedstrijd voor DS'79 niet eens onvriendelijk. Bloemen van de tegenstander die in de tribune werden gegooid en al na drie minuten het openingsdoelpunt van Edwin Gorter, op maat voorbereid via een aantrekkelijk combinatie. Het feit dat Floyd Doesburg er nog bijna een hand achter kreeg tekende eigenlijk toen al de nonchalance waarmee Edwin Gorter met niet te missen kansen goochelde. Binnen twintig minuten had DS al riant op rozen kunnen zitten.

Hoogtepunt
Anne Evers, die zo graag van zijn laatste duel bij DS een hoogtepunt had willen maken, lepelde eerst de bal uiterst onnauwkeurig naar de vrijstaande Van Hemert en verknalde vervolgens een riante mogelijkheid naar het hiernamaals. Het was verschrikkelijk om aan te zien. Verdedigend klopte het allemaal wel, maar eenmaal voor het doel van Doesburg bleek alle concentratie zoek. Levensgrote gaten in de weggetikte verdediging Vitesse, waarin wel aanvallers opdoken maar het rendement beneden nul bleef. Zelfs een vlekkeloze combinatie tussen Gorter, Lems, Evers en Braham kon door de laatste, voor een leeg doel, niet met een treffer worden bekroond. Dat DS'79 voor het missen van al die kansen leergeld zou moeten betalen, lag voor de hand. In de twaalfde minuut na de rust was het zo ver. De beste man van Vitesse, Wim Meyers, bracht de bal bij Hulshoff, die de bal steenhard achter Jaap Bloem joeg: 1-1. Nauwelijks vier minuten later keek DS zelfs tegen een beschamende achterstand aan.

Op dit moment kon Evers nog lachen. Na afloop was hem dat wel vergaan.

Afstraffing
Op identieke wijze bracht Hulshoff de stand op 1-2 en leek de kampioen regelrecht op een afstraffing te worden getrakteerd. Inmiddels was bij Vitesse Romijn al uit tactische overwegingen gewisseld. Hij was de aanleiding van een bepaald groeiende grimmige sfeer op het moment dat hij Cor Lems handtastelijk bewerkte. Op dat moment had scheidsrechter Van Laar moeten ingrijpen. Zijn nalatigheid op dat moment zou voor DS ontstellende consequenties brengen. Ze werd eerst nog verdoezeld door de gelijkmaker van Anne Evers die, nadat hij was neergelegd, vanaf de stip voor 2-2 zorgde. Het cruciale moment kwam vijf minuten voor het einde. Roel Smand attaqueerde Lems driemaal, zonder dat Van Laar ingreep. Lems beging daarop de fout van zijn leven en zal zijn straf daarvoor niet ontlopen.

Scoreverloop
DS'79 Vitesse 2-2 (1-0). Terrein: Krommedijk. Toeschouwers: 2500. Scheidsrechter Van Laar.
Scoreverloop: 3e min. Gorter 1-0, 57e min. Hulshoff 1-1, 61e min. Hulshoff 1-2, 68e min. Evers 2-2. Bijzonderheden: DS'79 eindigde de competitie met negen spelers. Na de wissel van Oostdam voor Spaan, met de geblesseerde Mühren en Van der Linden op de bank, viel Den Bakker een kwartier voor tijd uit. DS-trainer Hans Dorjee liet de amateur Cees Jorissen wamr lopen, maar na een minuut moest deze speler, weer in de dug-out plaatsnemen. Het inzetten van Jorissen zou DS'79 4000 gulden hebben gekost. Na het wegzenden van Lems bleven er maar negen man over.
Opstellingen DS'79: Bloem; Van Oorschot, Lees, Overweg, Den Bakker; Lems, Evers, Spaan (Oostdam); Braham, Gorter, Van Hemert.
Vitesse: Doesburg; Bosz, Quint, H. Das, Smand; Van der Akker, R.Das, Hendriks (De Graaf); Romijn (Neijdam), Hulshoff, Meijers.