DS'79 MET NEUS OP DE FEITEN GEDRUKT
 Anne Evers, zoals steeds DS' gevaarlijkste aanvaller, belaagt hoog opspringend het Cambuur-doel. Van de kopbal zou geen doelpunt komen, DS'79 verloor. |
De Friezen pakten daarmee een verdiende zege aan de Krommedijk, dat staat buiten kijf. DS'79 moest het voor eigen publiek hebben van incidenten, bij de totaalindruk bleef het team van Hans Dorjee enkele uitzonderingen (Mühren, Bloem) daargelaten - ver achter bij de trotse koploper van de eerste divisie.
„Het geluk heeft ons in de steek gelaten", mijmerde Hans Dorjee, die in ieder geval zeker weet geen rol van betekenis op de algemene ranglijst te kunnen spelen. „Iedereen heeft kunnen zien waar de problemen liggen. De vleugelspelers zijn afwezig en op het middenveld is er momenteel geen dwingend figuur. Cor Lems, die weer beschikbaar is, zou dat kunnen zijn. Desalniettemin blijf ik erbij, dat we met iets meer fortuin (vrije trap van Gerrie Mühren) deze typische counterploeg zeker een punt afhandig hadden kunnen maken".
Het geluk liet DS'79 dus in de steek, maar dat was wel enigszins logisch. Behalve het feit, dat vrouwe Fortuna afgelopen zaterdag in Den Bosch al de Dordtenaren liefdevol aan het hart had gedrukt, werd het nu niet bepaald afgedwongen ook. Eén kansje had DS'79 (eerste minuut Gorter) pas op het conto staan, voordat Gerrie Mühren de door Dorjee reeds gememoreerde vrije trap nam. Vanaf 30 meter, aan de zijkant en dus nauwelijks verontrustend, maar de traptechniek van de Volendamse grootmeester deed de bal in de uiterste kruising belanden. De binnenkant van de paal koos echter de verkeerde carambolage, waardoor het 'ding' weer even hard uit het bedreigde gebied verdween.
Mühren was de absolute uitblinker in veel opzichten, maar in zijn ijver maakte hij soms een misrekening. Zoals in de 37ste minuut van de wedstrijd, toen hij een mislukte buitenspel veroorzaakte en dus Bults, de uitstekende rechtervleugelverdediger, liet doorgaan en de eveneens meegestormde voorstopper Schouwenaar een niet te missen kans bood: 0-1.
Vanaf dat ogenblik had Cambuur het duel definitief in handen. Verdedigend was het alleen oppassen in het centrum met de doorkomende Evers en af en toe Gorter, maar de hoge ballen voor de 'pot' brachten weinig gevaar. Dat veranderde wel in de tweede helft, toen Dorjee op de 'Excelsior-toer' gin door Peter Matena naast Van Leeuwen in de spits te posteren. Middenvelder Cees Spaan moest het veld ruimen.
De hoge ballen brachten nu lichte paniek, niet in de laatste plaats door de fysieke kwaliteiten van atleet (af en toe met oogkleppen, dat is jammer) Matena. Dorjee gokte, maar wist dat hij Cambuur zo in de kaart speelde. „Wat moet ik dan? Ik heb nu tenminste nog een klein beetje genoegdoening: dat het team er keihard voor gewerkt heeft - men laat elkaar niet vallen - én dat het publiek een heerlijk spektakel is voorgeschoteld."
De zéér chauvinistische Dordtse aanhang zal die laatste boodschap ongetwijfeld gestolen kunnen worden en nog beven de handen bij die snijdende uitvallen van de Friezen. Waarbij moeten worden aangetekend, dat Marco de Vries en Hakim Braham niet alleen aanvallend afwezig waren, maar ook hun verdedigende taken totaal verwaarloosden. De directe tegenstander van De Vries, Dick Bults, nam zelfs na een kwartier in de tweede helft via een uitval persoonlijk (met véél geluk via het lichaam van doelman Bloem, dat wel) de 1-2 voor zijn rekening.
De wissel van De Vries was dan ook logisch, hoewel Cambuur ondanks het nieuwe vier spitsensysteem van DS'79 via veel doorkomende schijven had kunnen scoren. Met één zondebok langs de kant, kreeg DS'79 nog hoop ook. Wéér een vrije trap van Mühren vanaf 25 meter op het houtwerk (lat ditmaal) leidde een succesvolle rebound van Matena in: 1-2.
Met de spanning van bijna 2-2 én de daar snel opvolgende beslissing 1-3 ebde het gevoel van hoop weer weg en werden de verhoudingen weer rechtgezet. DS'79 was met de neus op de feiten gedrukt.