Jaap Bloem bleek zaterdagavond in het duel met KV Mechelen een uitstekende aanwinst. Geconcentreerd gaf hij zijn aanwijzingen. Mede daardoor speelde de verdediging van DS een uitstekende wedstrijd.

DS: EEN GESLAAGD TENTAMEN
In de eerste serieuze krachtmeting van dit seizoen voor de aanloop naar de competitie, heeft DS'79 een behoorlijk tentamen afgelegd.
Was de uitslag van 1-1 zaterdagavond tegen KV Mechelen aan de Krommedijk al een verdienste; met name in de eerste helft heeft DS'79 via een serie uitstekende opgezette aanvallen, rijkelijk haar mogelijkheden geëtaleerd.
Als de schijn niet bedriegt - en waarom zou dat - dan lijkt de tijd voor de kapellen wel weer aangebroken. De tweeduizend toeschouwers hebben zich zeker niet verveeld en zij hebben een aantal pluspunten kunnen waarnemen die reden gaven voor een realistisch optimisme.
Doelman Jaap Bloem deed de dagen herleven van een Gerrit Vooys in zijn beste dagen bij DS. Rustig en beheerst verdedigde hij bekwaam het doel van de thuisclub. Zijn overzicht en de wijze waarop hij de verdediging aangaf waar het Belgische gevaar dreigde, tekenden hem tot de betere doelverdedigers.
Er was echter meer. Gerrie Mühren, gelouterd in topvoetbal bij vele topclubs, was als libero een openbaring. Slechts eenmaal ging hij - zonder schadelijke gevolgen overigens - in de fout. Het werd hem vergeven, want nog altijd is Mühren een technisch bekwaam speler die, geholpen door zijn overgrote dosis ervaring, de rust bracht in een verdediging welke het zo nodig had.
De komst van Gerrie Mühren heeft daarnaast een uiterst gunstige invloed gehad op de speelwijze van Niels Overweg. Overweg speelde als in zijn beste dagen bij FC Twente. Met de uitstralende rust van Gerrie Mühren in zijn rug groeide Niels Overweg uit tot een van de beste spelers van het veld.
Het ex-Excelsiorkanon Pieter den Boer beleefde dan ook een weinig vreugdevolle avond, al was hij bij het nemen van een vrije trap de grondlegger voor de gelijkmaker van KV Mechelen.
De kracht in het centrum van de verdediging van DS wil nog niet zeggen, dat alles al volmaakt is. Met name de vleugelverdedigers voelden onbarmhartig de kracht op pure snelheid van onder anderen Joachim Benfeld en Willy Reysinger, ex-spelers van Bayern München.
Ab van Oorschot werd om die reden gewisseld, voor Jacques den Bakker, welke echter door Hans Dorjee herhaalde malen tot de orde moest worden geroepen omdat hij zich te driftig in het aanvallende geweld stortte.
Het middenrif, gestart met Gorter, Evers en Lems, draaide van het begin af voortreffelijk. De meer vooruit geschoven positie van Anne Evers leverde na een kwartier al een juweel van een doelpunt op. Na een voorzet van Marco de Vries verlengde Henk van Leeuwen de bal met het hoofd, waarop Evers het gat vond om doelman Mark Huysman te verslaan: 1-0.
In de eerste helft draaide ook de aanvalslinie naar behoren mee.
Dat werd in de tweede helft anders, toen de Belgen - na hun 3-3 gelijkspel tegen FC Groningen - nadrukkelijk op winst wensten te spelen.
Marco de Vries, Henk van Leeuwen en Hakim Braham ondervonden op dat moment dat hun conditie niet op het gewenste peil is.
KV Mechelen diende zich overigens aan als een uitstekende sparringpartner. Een flitsende counterende miljoenenformatie die het komende seizoen mikt op terugkeer naar de hoogste Belgische voetbalafdeling, de eerste divisie.
De formatie van Leo Canjels begon zeker niet sterk, maar de gretigheid waarmee in de tweede helft DS werd aangepakt, bestempelde KV Mechelen tot een meer dan waardige tegenstander.
De waarde van het oefenduel mocht verder hoog worden ingeschat omdat er geen sprake was van een vriendelijk verdelen van de buit. Er werd echt gestreden en wat dat facet betreft deed DS niet voor de tegenstander onder. Gretig en vinnig, zo trachtte DS de goodwill van het legioen terug te winnen. Ook nadat Brooks in de derde minuut van de tweede helft voor de gelijkmaker tekende.
In het recente verleden is dat wel eens anders geweest. KV Mechelen zag evenwel geen kans om dit DS na de gelijkmaker uit te tikken. Daarvoor was de verdediging van de Dordtse formatie te sterk, met Bloem, Mühren en Overweg in een blijvende hoofdrol.
Tot het laatste fluitsignaal.