Niet zelden wordt Peter Matena als een zwakke schakel in het DS-geheel gezien, maar tegen FC VVV scoorde de Dordtse spits tweemaal.
PRIMA DS'79 STEVIG AAN KOP
„Ik heb in de bespreking gezegd: jongens, ik wil de mensen en kwartier voor tijd de heuvel naar de uitgang zien oplopen, dán zitten we goed. En dat is gebeurd." Hans Dorjee, de laatste twee seizoenen de meest succesvolle trainer in het betaalde voetbal, kon na afloop van VVV-DS'79 een glimlach nauwelijks onderdrukken bij die constatering. alverwege het tweede bedrijf verliet het Venlose volk al met drommen de sfeerrijke De Koel, verbijsterd een blik werpend op het scorebord. Nog maar één jaar geleden bezorgde VVV, per traditie één van de moeilijkst bestrijdbare ploegjes, DS'79 de grootste catastrofe uit z'n prille bestaan. Acht-drie. Cijfers die duidelijke taal spraken.
Zaterdagavond waren evenwel de rollen finaal omgedraaid. DS'79 wiste met de 5-1 triomf niet alleen „de vergissing van Maastricht" uit maar stelde tegelijkertijd nog nadrukkelijker z'n kandidatuur voor de eredivisie. „Ik geloof niet dat ons nu nog iets kan gebeuren," jubelde bestuurslid Gerard Bouwer aan de vooravond van de contractbesprekingen. Dorjee, nuchter als altijd, predikt vooralsnog voorzichtigheid: „Ja, het gaat de goede kant op....," concludeerde hij met pretoogjes, „Ik ben voorzichtig, weet je. Er kan nog zó veel gebeuren. Ik hoef alleen maar terug te denken aan vorig jaar. Voor Excelsior leek er op een gegeven moment in de nacompetitie geen vuiltje meer aan de lucht. Totdat we ineens met 4-0 verloren van VVV. Een paar dagen later redden we 't nog dankzij een penalty in de laatste minuten. Ik bedoel maar..."
DS'79 was inderdaad gemotiveerd, een tikkeltje geprikkeld zelfs, omdat menigeen z'n twijfels had uitgesproken (of neergepend) over het kwaliteitsniveau van de nummer één in de eerste divisie na het véél te royale verlies bij MVV: Bovendien had Dorjee het treffen vooraf min of meer tot eindexamen gepromoveerd door te verklaren dat de wedstrijd de belangrijkste zou zijn tijdens de apotheose van de competitie. Overbodige risico's, zoals in De Geusselt, waren ten strengste verboden,al zou het te ver gaan DS van defensief voetbal te betichten. „Wij hebben VVV met z'n eigen wapens verslagen," oordeelde Hans Dorjee, terwijl z'n collega Sef Vergoossen instemmend knikte, „'t is een counterploeg.
VVV kán niet aanvallen. Kom je met 1-0 voor, heb je in feite al gewonnen." DS'79 had zich geen gunstiger verloop kunnen wensen. Ruim 400 seconden waren er weggetikt of Anne Evers heette al het eerste middelpunt van de Dordtse vreugdedansen. Na een aanslag op z'n dure benen joeg de fel begeerde captain zélf de vrije trap even koel als secuur in de benedenhoek.Het mees cruciale moment van de amusante krachtmeting speelde zich af in de 15e minuut, toen een rollertje van Peter Ressel tot ieders verbazing tegen de paal caramboleerde.
Jaap Bloem stelde meteen orde op zaken en bediende Edwin Gorter die dankbaar profiteerde van z'n vrijheid door Gerrit Vooys met een magnifieke lob te verschalken. Het was zo ongeveer de enige keer dat het Dordtse raspaardje op de voorgrond trad. „Ik wil die jongen beschermen, hij is nog jong," wilde Dorjee van geen kritiek weten, „iedere wedstrijd is er wel een speler die een minder dag heeft. Het belangrijkste is dat het team functioneert." Ofschoon VVV zich fanatiek verweerde (en een schot van Pleun Strik houtsplinters afleverde) doemde er voor Bloem - mede door het excellerende optreden van laatste man Gerrie Mühren - nauwelijks gevaar op. Al moet gezegd dat hij veelvuldig bij de verwikkelingen werd ingeschakeld door z'n eigen mensen.

Sprankje hoop
Eén van die terugspeelballen bracht VVV zo'n twintig minuten later weer een sprankje hoop. Terry Lees passte nonchalant richting Bloem, doch hij had de interruptie van Frank Verbeek niet voorzien, 1-2. „Ach, zoiets gaat honderdmaal goed. Nu ging het 'ns fout," bedekte Dorjee de blunder van z'n Engelse 'stofzuiger' met de mantel der liefde, „maar dan sluipt er tóch weer onrust in de ploeg." Die onzekerheid was van betrekkelijk korte duur. Tot twaalf minuten na de onderbreking léék VVV op tenminste een deling aan te sturen. Het was echter (weer) Evers die de druk van de Venlose ketel afnam door met een messcherpe pass door het centrum Hakim Braham in stelling te brengen. De actieve Tunesiër liet zich dit buitenkansje niet ontnemen.
Tijdens het vervolg was DS'79 superieur aan z'n welwillende opponent, recentelijk nog winnaar van de derde periodetitel. Het moet de Dordtenaren extra voldoening hebben geschonken dat uitgerekend Peter Matena, vaak als zwakke schakel aangeduid, verantwoordelijk werd voor de resterende twee treffers. De eerste keer via de rebound (Braham trof de lat) en daarna met een projectiel dat Vooys slechts zal hebben gehoord, toen het in het net plofte. DS'79 had dus andermaal en obstakel omzeild. De droom lijkt werkelijkheid te worden.