Gerrit Vooys, de man die twee seizoenen terug het doel van DS verdedigde, hield gisteren aan de Krommedijk weer opruiming.

DE GROTE ANTICLIMAX
Wat een climax had moeten worden, werd een anticlimax.
Een laf spelend FC VVV schaamde er zich geenszins voor om uit die ene kans in de tweede helft, de volle winst mee naar Venlo te nemen. DS’79 droop uiteindelijk beschamend af, want het had niet waar kunnen maken dat het de leiding in de eerste divisie verdiende. Zesduizend teleurgestelde supporters dropen al even teleurgesteld af.

Onmacht schrijnend
Ze hadden een oppermachtig DS’79 mogen aanschouwen, doch moesten tevens constateren dat de onmacht in de aanval schrijnend de zwakke stee bij DS had blootgelegd. DS’79 is een sterk elftal. Met name verdedigend klikte het ook gisteren weer wonderwel, met verrassend aspect dat niet Gerrie Mühren, doch Terry Lees de rol van de laatste man vervulde. De ploeg mist echter de man die een betonnen verdediging als die van FC VVV in een solo uit kan spelen. Hakim Braham werd gisteren gewogen en te licht bevonden, Edwin Gorter mist nog de fysieke kracht om als stormram te fungeren, terwijl Rob van Hemert de druk van het zich moeten waarmaken kennelijk niet aan kon. De beide invallers, Marco de Vries en Peter Matena misten de nodige agressiviteit om DS uit de onheilspellende machteloosheid te halen. DS smeekte tweemaal om een strafschop (terecht), maar scheidsrechter Corver wenste de wedstrijd een normaal verloop te geven, waar FC VVV dan uiteindelijk alle rendement uit haalde. Het blijft toch opvallend dat DS’79 voor eigen publiek niet die veerkracht weet op te brengen, die het in uitwedstrijden zo rijkelijk etaleert. Het is de beroemde vorm van spelmaken en al huist DS dan in de bovenste regionen, tot heden kwam het niet verder dan alle thuisspelende ploegen.

Te pletter
Als het er echt op aan komt, dan vergaat het DS net als Volendam, SC Cambuur en in minder mate SC Veendam. Even aan de top ruiken, om zich vervolgens te pletter te lopen op elftallen die mailing hebben aan het publiek. Niemand had zich van te voren hoeven te verbazen over de op handen zijnde speelwijze van FC VVV. Het helrode scherm dat de ploeg voor doelman Gerrit Vooys optrok ontnam DS in ieder geval al ieder uitzicht op het vijandelijk doel. Het was en bleef een rode waas, waarin DS geen enkel helder plekje kon vinden. Daar lag de grote tekortkoming, nergens anders. Begrijpelijk was dat DS de wedstrijd wat aan de voorzichtige kant begon. Onbegrijpelijk was het dat Niels Overweg („Ik mocht niet”) in het laatste kwartier zijn lengte niet ging uitbuiten tegen een verdediging waarin alleen kracht en lengte het beoogde succes hadden kunnen afdwingen.

Waterdragers
Na een kwartier spelen waren de beide doelverdedigers nog niet in actie geweest, een teken dat de strijd op het middenveld diende te worden uitgevochten. Gerrie Mühren (liesblessure), Henk van Leeuwen (die zeker niet slecht speelde) en Anne Evers waren de waterdragers die de openingen dienden te forceren. Het kwam er nauwelijks van, gezien de weg-is-weg methode van FC VVV De kunstmatige druk van DS op het doel van FC VVV werd allengs groter, maar zonder al te veel moeite bleef de rode muur overeind. Mochten er al eens kansjes opduiken, dan was daar zoals in vroegere dagen - steeds weer Gerrit Vooys die met name in de lucht de luchtgewichten van DS schijndood maakte. Na een half uur smeekte DS terecht om de eerste strafschop toen Hakim Braham werd neergelegd. Corver wimpelde het ‘verzoek’ simpel weg, waarna zich een nieuwe mogelijkheid voor DS voordeed.

Duik
Gorter nam echter niet de tijd, om na aangeven van Jacques den Bakker de goede hoek uit te kiezen. Ressel nam daarop een voor Corver te mooie duik bij ingrijpen van Den Bakker, maar diens tackle was eveneens een strafschop waard. Na een sterke rush, van Van Leeuwen, besloten met een hard schot rakelings over de lat, en een fantastische redding van Jaap Bloem op een kogel van Willy Bothmer, kwam de beste kans voor de thuisclub in de hele wedstrijd. Braham werd in het strafschopgebied met twee handen van de bal gehouden. Corver zag er geen strafschop in, waarna de bal voor de voeten van Gerrie Mühren kwam, die vol de paal trof. Pal na het begin van de tweede helft kreeg DS om de score open te breken. Gorter dwarrelde eindelijk voor de Venlose verdediging en trachtte Vooys te verrassen. Hij mikte de bal echter net oer de lat. Vanaf dat moment werd het een gevecht van de hard ingrijpende verdediging van FC VVV (elf man) en de veel te steriele aanval van DS. Van Van Hemert en De Vries ging geen enkele kracht uit. Het werd voor DS pompen of verzuipen, met verzuipen tot gevolg. Na een half uur in de tweede helft kwam dan die ene actie waar FC VVV al die tijd op loerde. Vanaf eigen helft stormde Coort op links de vrije ruimte in. Op maat en op tijd ging de bal naar Frank Verbeek, die DS de verschrikkelijke koude douche bezorgde. Op het spel van DS wilde wel verder, maar het kon niet. De pure individualist liet verstek gaan.

Scoreverloop
DS’79 - FC VVV 0-1 (0-0). Terrein: Krommedijk. Toeschouwers: 6000. Scheidsrechter Corver.
Scoreverloop: 79. Verbeek 0-1.
Bijzonderheden: Gerrie Mühren bleef tijdens de rust achter in de kleedkamer. De Volendammer had last van een liesblessure in beide benen en werd vervangen door Marco de Vries. De zoon van de voorzitter van DS’79 bleef in de tweede helft overigens onzichtbaar.
Bij VVV maakte Mario Verlijsdonk na een langdurige blessure - waardoor hij negen wedstrijden miste - zijn rentree in de basis. Spitsspeler John Taihuttu was gepasseerd.
Opstelling DS’79: Bloem; Van der Linden, Lees, Overweg, Den Bakker; Evers, Van Leeuwen, Mühren (46. De Vries): Gorter, Braham (65. Matena), Van Hemert.
FC VVV: Vooys; Nijssen, Mostert, Verlijsdonk, Bours (90. Rutten); Bothmer, Coort (85. Riether), strik, Van Rosmalen; Ressel, Verbeek.