Een van de vele mogelijkheden van DS'79 in de tweede helft tegen Volendam. Voordat Anne Evers bij de bal kan komen, heeft Frans Hoek al doeltreffend ingegrepen.

WAT EEN ANTICLIMAX!
Natuurlijk kunnen ze bij DS'79 nog wel een weekje wachten op het kampioenschap van de eerste divisie. De 2-2 tegen Volendam bracht wat dat betreft het team van Hans Dorjee geenszins op een dwaalspoor. Maar... wat was het sneu, dat de Dordtenaren die gistermiddag ten overstaan van 10.000 enthousiaste fans het glas champagne al naar de lippen hadden gebracht, zo onverwacht nog werden teruggefloten. Een anticlimax was het, toen tien minuten voor tijd bij en 2-1 stand alles zeker leek, maar Cees Spaan treuzelde met een oplossing voor een doorschietende bal en ook doelman Jaap Bloem niet helemaal slagvaardig handelde. Klaas Tuyp gleed in een alles of niets poging naar de bal en zag tot z'n grote vreugde het speeltuig via de benen van doelman Bloem net aan de voor Volendam goede kant van de paal tussen de palen hobbelen: 2-2.
Die teleurstelling was bij DS'79 na afloop niet zomaar weggespoeld. Hoewel het karwei met drie punten voor en de duels met Telstar uit en Vitesse thuis er zeker niet moeilijker op is geworden. Maar goed, de eerste gedachten gingen toch vooral uit naar die periode in de tweede helft, toen DS'79 de ene na de andere mogelijkheid kreeg om de vingers bij af te likken. Evers, Braham (vooral hij!), Gorter, zij allen hadden DS naar de eredivisie kunnen loodsen, omdat Volendam met alles trachtte de 2-1 achterstand, opgelopen na een kwartier in de tweede helft, goed te maken. daarbij werd er verdedigend wat minder nauw gekeken en dat opende ongekende perspectieven voor de thuisploeg.
helaas dus. Maar de 'lullige' gelijkmaker van de Volendammers betekende wel gerechtigheid aan de Krommedijk. Dat vond ook Hans Dorjee, die de eerste helft niet licht was vergeten. „De eerste goal viel véél te snel. Alle afspraken waren meteen vergeten, ze renden maar wat. Volendam ging simpel z'n eigen spelletje spelen en als we met een achterstand gaan rusten in plaats van 1-1, hebben we niets te zeggen. Na de hervatting is die verhouding rechtgetrokken, vandaar ook de - mijns inziens - terechte uitslag."
De na 38 seconden op het bord gebrachte treffer van Hakim Braham, die een voorzet van Cees Spaan simpel tegen de touwen kon koppen, deed DS'79 inderdaad weinig goeds. Met goede combinaties en karakter (trainer Frits Korbach: „Ze beginnen eindelijk te leren, dat dát er ook bijhoort in voetballen") dwong Volendam respect af. De 1-1 na een kwartier was derhalve niet alleen logisch, het gemak waarmee Dick Helling doorging, Frank Kramer overstapte en John Holshuyzen tenslotte afrondde, bracht het feestgedruis bij de menigte direct tot bedaren.
Vooral het opkomen van linksback Nico Zwarthoed bracht de slechts met Braham en Matena als frontsoldaten opererende thuisploeg in de problemen. Tussen de speldenprikken van Cor Lems (vrije trap) en Hakim Braham (kopbal), beiden onschadelijk gemaakt door doelman Frans Hoek, bleef Volendam dan ook alsmaar doorkomen. Het was aan doelman Jaap Bloem en de lat boven diens hoofd te danken, dat DS inderdaad niet met een achterstand hoefde te gaan rusten.

De fans bejubelen de 2-1 tegen Volendam.

Voorbode
De enorme kans van Hakim Braham, die op het rustsignaal vrij voor Hoek opdook, dan even afgetrokken.
Want dát had feitelijk opnieuw de voorsprong kunnen én moeten betekenen. Desondanks bleek de gemiste mogelijkheid een voorbode. Rob van Hemert voor de geblesseerde Matena (spier) en Gerrie Mühren op het middenveld in plaats van Terry Lees die de rol van laatste man overnam, kon DS'79 de tweede helft wél de tegenstander de wil opleggen.
Het opportunisme kreeg ineens vat en achter elkaar meldde de tot dan onzichtbare evers zich aan het front. Tot tweemaal rook hij al aan de 2-1, maar pas de derde maal besloot hij - op aangeven van Ad van der Linden - tot de verlossende poeier: 2-1.
Het feest, dat inmiddels de geblesseerd Mühren moest missen, maakte tien minuten voor tijd plaats voor een kater.