Zelfs het tot dan toe onbedaarlijk blazende huisorkest van DS'79 werd er gisteren in het bouwvallige stadion aan de Dordtse Krommedijk stil van. De bal rolde na het puntertje van de Volendamse goaltjesdief Klaas Tuyp zo tergend langzaam in de richting van de rechterpal van het verlaten DS-doel, dat van de zoveelste meedeiner nog slechts een wegstervende valse noot overbleef. En nadat het leder niet voor de staander maar voor het net had gekozen, paste in de tien resterende minuten van DS'79 - Volendam (2-2) nog slechts een treurmars. De blunder van Cees Spaan, die verzuimde terug te spelen op doelman Bloem, drukte de feeststemming direct de kop in. Het kampioenschap in de eerste divisie kan DS'79 nog steeds ontglippen, met de laatste periodetitel is dat al gebeurd. Niet dat men in Dordrecht wanhoopt - daar is met drie punten voorsprong ook weinig reden voor - mar vrolijkheid slaat al vlug in somberheid om als je in het zich van de haven alsnog strandt. En kon het feest gisteren thuis met ongeveer 9000 DS-aanhangers worden gevierd, bij de volgende (uit-)wedstrijd tegen Telstar zullen er minde zielen in de eventuele feestvreugde delen. Al met al was het toch een terechte uitslag. Dat vonden ook beide trainer. Hans Dorjee, die de beslissing DS al dan niet te verlaten nog steeds voor zich uitschuift, gaf zelfs ruiterlijk toe dat Volendam zijn ploeg bij vlagen had weggespeeld: Voor het zelfde geld hobbelt zo'n bal van Tuyp nog net naast, maar ja, het komt niet op één bal aan. En Volendam was in de eerste helft verreweg de sterkste." Fritz Korbach paste ervoor op grond hiervan de eer voor zijn" (hij heeft al maandenlang een contract van FC Twente op zak) équipe op te eisen. Veel belangrijker achtte Korbach het verdere verloop van de competitie. Zijn ploeg rest nog één puntje voorsprong op FC Den Bosch en al zijn er dan nog maar twee duels te gaan van eredivisievoetbal wil Volendam nog niet weten. We hebben wel recht op promotie, want we staan al de hele competitie bovenin, maar ja, in voetbal is twee keer twee niet altijd vier", sprak Korbach om op zijn vertrouwde manier te vervolgen: Je kan met een wiskundeboek voor je giechel gaan zitten, maar dat heeft geen zin. Er zal verdomd hard voor moeten worden gewerkt." Aanvullingen |