DS'79 RAAKT VAN DE KOOK Met gemengde gevoelens verliet DS'79 zaterdagavond het Gemeentelijke Sportpark te Eindhoven. Drie-drie mocht dan een acceptabel resultaat heten voor het uitduel met het onberekenbare Eindhoven, achteraf was DS tóch de psychologische verliezer. Met nog een klein half uur in het vooruitzicht en een voordelige 0-3 (!) marge leek de apotheose slechts een formaliteit. Met die geruststellende gedachte in het achterhoofd wenkte trainer Hans Dorjee z'n (licht geblesseerde) voorstopper Niels Overweg naar de zijlijn en mocht Ab van Oorschot het karwei voltooien. Er kon niets meer gebeuren, was de veronderstelling! In hoever die wissel van invloed was op het verdere verloop zal nimmer duidelijk worden, de realiteit was wél dat het strijdvaardige Eindhoven alsnog langszij kwam en dat de vlot draaiende DS-machine vanaf dát moment gigantische haperingen vertoonde. Sterker, DS mocht z'n handen dichtknijpen dat Jaap Bloem - bij een 2-3 stand - een strafschop van Chris Bruinen (Lems bracht Moniz ten val) uit de benedenhoek ranselde, anders was het reisje een catastrofe uitgedraaid, die ongetwijfeld (mentale) littekens had nagelaten. „Ik denk dat we zó van de kaart waren geweest als Bloem die penalty nier had gestopt, dat we zelfs nog hadden verloren. Daarom ben ik eigenlijk blij met dit puntje," oordeelde Dorjee naderhand.Realiteitszin mag de Delftenaar dus niet worden ontzegd. Al gaf het hem wel degelijk te denken dat DS zichzelf in de slotfase als een beginneling te kijk zette. „Het grootste deel van de wedstrijd heb ik Eindhoven helemaal niet gezien," analyseerde Dorjee de verwikkelingen, „wil je een topploeg zijn, dan mag dit natuurlijk nooit gebeuren. Het publiek is in elk geval de grote winnaar geworden." Een consument die de acteurs na afloop beloonde met een ovatie, wat vandaag de dag bestuursleden van (betaald) voetbalorganisaties als muziek in de oren moet klinken.Mentaal gesterkt door z'n (nieuwe) status van subtopper zette DS vanaf het begin het treffen naar z'n hand. Waren de Einhovense passes, een en al onzuiverheid, de DS'ers lieten de bal geroutineerd ronddraaien in de hoop op die manier een bres te slaan in de Brabantse afweer die herhaaldelijk leek te bezwijken onder de druk. Wel, dat gebeurde dan ook op slag van rust via Anne Evers die een voorzet van Rob van Hemert ineens verzilverde. Een aardig opstekertje voor Evers, wiens productieve daden na medio oktober stokten. Noteerde Rob van Hemert vlak na de onderbreking, waarin Edwin Gorter zijn plek had ingeruimd voor Peter Matena, nummer twee, toen (weer) Evers kort daarop een simpele vrije trap van Gerrie Mühren achter Laurs joeg, leek het vonnis over Eindhoven te zijn voltrokken. „Daarna was het voor ons voorbij," wist Dorjee zich te herinneren. DS raakte de kluts kwijt en Eindhoven ontketende een ware stormloop die dankzij Moniz (wiens schot via de paal en de rug van Bloem in het net caramboleerde) werd beloond.De Dordtse tekortkomingen kwamen schrijnend aan het licht: gebrek aan zelfvertrouwen (ondanks de routine van Mühren, Bloem, Lees enz) en een wanordelijke organisatie in het centrum dat nogal eens pleegt te wankelen bij pressie. Profiteerde eerder dit seizoen MVV - aan de Krommedijk nog wel - met drie kopstoten van de (Dordtse) zwakte in de lucht, zaterdagavond liet Adrie van Rijsingen, na aangeven van Moniz en Maas, Jaap Bloem tot twee keer toe na een hoofdknik de vergeefse gang naar het net te maken. Omdat de laatste treffer net voor de afsluiting in de boeken werd verwerkt, kon DS, dat in Mühren, Evers en Van Hemert z'n sterkste schakel had, geen orde meer op zaken stellen.